Elif Leyla Mercan (meyra)

ZAMAN VE BEN

Zamana yenik düşmüş yaprak solgunu gibi son nefesim.
Hatıralar siyah bir kamçı gibi bedenimin üstünde.
Kahrolası şu korku eriyip gitmekte ömrüm elinde.
Ne acılar yaşanırsa kalsın yanına kar tek tebessüm bile.

Bitmez mi hayat durmadan yanan mum gibi
Verilmez mi son nefes yaradan söylemiş insan fani
Hangi gün geçmedi üzerinden seller gibi
Dur bak ! geriye sana ne kaldı ki koca bir yaştan ileri.

Ne sevdalar geçti ömür törpüsünden.
Hangi yaralar daha acıttı, yada neler mutluluk getirdi.
Hangi dağın arkasında durup ağladın sesizce.
Yada kime söyledin korkmadan yaprakların sesini.

Hangi mevsim açıp hangi mevsimde soldun yalnızlığında.
Ağaçlar gibi dimdik yada, yere düşen yaprağı andırdın kimi zaman.
Zaman alıp götürdü kartanesi gibi kondun dağın üstüne.
Ya tepedeydin erimedin yalnız başına yada eteklerde coşkuda

Bu şiir toplam 500 kez okundu.
24.03.2008 10:15:03

• Yorumlar
• Yorum Yaz