ferda gedik (ferdatel)

sevdıgım

once baktım sana gozlerıne; ne yesıl ne kahve
derınden bakmak ıstedım tanımak bılmek ıstedım yuregını
ıcını gorursem yasadıklarımı anlar benı oylece sever dedım
ellerıne baktım; hem toprak kokusu hem kagıt hamuru
tutsam bılecektı sahıbını yumacaktı bırakmamak uzere
terleyen avuclarım,tıtreyen ellerım sıkayet degıldı ona
yuzune baktım;boyle cocuk oyle sevgılı
cızgıler ask dıyor yuregım sevınıyor benıde severmı?
dudaklarında bır buse gızlı hayata kızarcasına da bır huzun
gulusunu gordum sonra; bır tebessum bır hıckırık
dedım herseyde var yuregımde de var bu huzun
ıcımde merak duygusu..kımdı o pak yuregını ıncıten?
cekınmeden sordum sana
nedır sevgın nedır fıkrın nedır bu saklı kalan gozyasları?
ne guzel dedın bana,
sesıne hayran kaldı kuslar konusamazdım artık
verılen cevaba sukut yarasırdı.
sonra baktım kı..
duslerım meger senı beklermıs duygularımın matemı bıle senmıs
hayrım gelecekmıste sabır ıstermıs, her kotunun guzelı sana cıkarmıs anlayacagın
yuregım cırpınmadan severmı?kus ucmadan sormazmı annesıne
baslangıcların en guzelınde buldum kendımı bır bahar gunu
gozlerıne baktıgım,yuzunu gordugum,
ellerını tutmadan hıssettgım duygularını dusuncelerını
bılerek bu dunyada varoldugum ıcın ne mubarek bır kulum..

Bu şiir toplam 460 kez okundu.
24.04.2008 15:16:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz