olcay günay (sansei)

Alnımın Teriyle Sevdim

Yine mum ışıklı odamda yapayalnız, vardiyasız
Karşımda üzgünlüğünü tebessümle yenmiş sen
Sen dedim ise hayalin, hemde gözlerime bakan hayalin.
Adını yazıyorum duvarıma, masama
Uzun olduğundan harfler küçük kalırdı.
Kalbimdeki kadar büyük olmazdı.
Artık yanlızlığımda iki fal okurdum.
Biri balık; benim adıma,
Yay; senin bahtına.
Balık hep fedakar, cefakar,
Yay ise; vurdumduymaz, vefasız olurdu.
İşte o an sevdamdan kaygı duyardım
Elimi şakağıma atar da düşünürdüm.
Ve alnımdan aşağı soğuk bir ter akardı
Küçücük yazdığım adını kaplardı.
Ve ben seni alnımın teriyle düşünürdüm...
Şimdi hayalin yok karşımda
Hiç umurumda da değil
Varsın geçsin,bitsin artık kabus günler
Şimdi uykunun kucağına atmalıyım kendimi
Dönüp dolaştığım aşk labiretinde durmalyım.
Sevdamı anlatmalıyım, haykırmalıyım, bağırmalıyım
Dağlar yankı yapmalı, kuşlar kanat çırpmalı
Ve ben seni hakkımla, yüreğimle
Ve seni alnımın teriyle sevmeliyim...

Bu şiir toplam 455 kez okundu.
5.10.2008 02:38:17

• Yorumlar
• Yorum Yaz