| | Favorilerime Ekle

Behçet Bilgiç

Söndürmeyin Ufkumu

SÖNDÜRMEYİN UFKUMU



Kanar yüreğim kanar kan kırmızı
Aydınlık ufukların kayboluşuna
Ufuklara çekilmiş bir kara perde
Ölü değilim ben
Ölüler yaşar ufuksuz karanlık yerde
Verin bana verin
Çaldığınız ufuklarım nerde


Uçacaktı gül bahçemde
Gül rengi kelebekler
Gıptayla seyredecekti melekler
Ufuksuz ışıksız bıraktınız bahçemi
Yeter ki söndürmeyin ufkumu öldürün beni



Karanlıkla boğuşmak
Ufuklara ulaşmak için yaratıldım
ruhsuz ufuksuz kadavra değilim
Yol olamam geceye
Teslimde olamam
Örtmeyin ufuklarımı örtmeyin
İstemem ufuksuz ruhsuz bedeni
Çekin perdeyi ufuklarımdan
Yada öldürün beni

Bu şiir toplam 1.198 kez dinlendi.
25.04.2013

• Yorumlar
• Yorum Yaz