Rıfat Araz

BÖYLE GARİP!..

Kadir Mevlâ’m, sırrımı çöz;
Tefekkürde kaldı bu öz!..
Ezel yandı, yansın bu köz;
Ağzım dilim kuru geldim!..

Sende hüküm, sende felâh;
Tövbem ile erir günâh!..
Benliğimi sardı bu âh;
Kaç kez öldüm diri geldim!..

Ecel ile girdim yola;
Tenden öğüt ala ala!..
Can ver çilem sevgi dola;
Aşk odundan arı geldim!..

Yâ Rab, bitsin bu intizâr;
Her sevdiğin seninle var!..
Aç kapını, böyle naçâr;
Böyle garip biri geldim!..

‘Kader’ dedin verdin başa;
Şaşıp kaldım dolan boşa!..
Kaç vadide dağdan, taşa;
Sana aktım duru geldim!..

Açıp dursun imân gülüm;
Gül içinden geçti yolum!..
Tut elimden aciz kulum;
Öz nefsimden beri geldim!..

Bu şiir toplam 770 kez okundu.
23.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı