Rıfat Araz

YAKARIŞ EŞİĞİNDE...

Aşk ile elendim, aşkla sınandım;
Bana, tutunacak dal ver İlâhî!..
Emanet yüküne, aşkla dayandım;
Bana menzil göster, yol ver İlâhî!..

Çaresi özünde bîçare miyim?
Aklını, kaybetmiş divâne miyim?..
Bu gönül nûruna, pervâne miyim?
Bana, od içinde gül ver İlâhî!..

Bu aşktır dost diyen, dostla eğleşen;
Sevgiyi sevgiyle seven, paylaşan!..
Bir içli yürektir, suyla söyleşen;
Devrine yağmur ver, sel ver İlâhî!..

Hakîkat sırrını açtın, bu canda;
Okudum, ben beni iki cihânda!..
Bildim seni bende, benden yakında;
Bana basiret ver, hâl ver İlâhî!..

Âhım var içimi âh ile oyan;
Acım var, acıma merhemi koyan!..
Seni tesbih eden, derinden duyan;
Bir ses ver, nefes ver, dil ver İlâhî!..

Bu hüzün ne zaman indi yüzüme?
Asrın vebâli mi bindi dizime?..
Dünyadan ukbâya dönen özüme;
Şefâ’at kapından, el ver İlâhî!..

Bu şiir toplam 815 kez okundu.
23.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı