tugba akdemir

hiç

HİÇ

bilmiyordum giysilerinin altında bu kadar çıplak olduğunu...
dar sokaklarda yalın ayak, kalbin kılıfsız..

şeffaf dudakların yanımda, bana gözüktü yine
kör geceler, kılıktan kılığa yalnız kaldırımlar...
sen değil onlar benim yarim oldular...

okyanuslar dudaklarının yanında kupkuru...
yokluğun bir ilmek tadında dudaklarımda ekşir.
kör kurşunlar vurdun beni, ben vurdukça sardım seni..
bana mısın demedi yürek...

her sabah kalktığımda yoksun tek kişilik yatağımda
hayalinle yatarken ben sen başka kollarda
elim uzanmış tutacakken, saçlarımın parmaklarının arasından kaymasını düşlediğim gibi yittin...
elveda dedin! ben kendime sarılıp dondum hayaline sarılıp yandım...
bir ''''ar'''' tutuyordu beni perçeminden yakalanan
ben sende yasaktım,sen kollarımda uyuyan küçük prens...
haramdım ben sana, aynana sızan yabancı gibi...
seni uyurken izlemeyi çok isterdim
her nefes alışında sen ben sana daha da aşık olacaktım...
sen benden bir adım önde ben sana yasaklı
senin için ''''HİÇSEM'''' eğer
bu ''HİÇ'' seni çok seviyor...

Bu şiir toplam 520 kez okundu.
2.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı