Akan MERİÇ

BİR BÜYÜK AŞKA, MÜPTELAYIM

Bazen sığmaz insanın içine
İnsan aşkına hiç benzemeyen,
İlahi bir aşk.
Bazen dünyaları versen ona
Dünyaları bile beğenmez,
Benim Yüce Aşkım var deyip
Asla başka bir şey istemez.

İnsan,Allah aşkına müptela olup
Bir aşk içinde ölürse eğer,
Aşk kurbanı olmaz asla
Aşk ile kabrine, sukun içinde gider.

Ben vuruldum, can evimden
Kanım akmaz yerlere.
Ben Rabbime aşığım,
Benim aşıkım, şimdi en yüce.

Sen, bir aşk ile
Sevsen de; yazı, baharı
Rabbim yarattır aslnda
Sıcağı, soğuğu, yağmuru ve karı
Sen Rabbimi hayran ol,
Onu sev, hep ona aşık ol.

Şu manzaralara bir bak,
Hangi ressam, resmetmiş bunları
Bunlar tablo değil, canlı ve gerçek
Ressamı da, yaratanı da,
Hep Yüce Rabbim benim.

Sayamadık biz hala, şu dünyada
Kaç bin çeşit nebatat
Kaç bin çeşit hayvanat var.
Tadamadık, belki hepsini
Doyamadık, dünyadaki lezzetlere.

Cenneti tahayyül edip
Şöyle düşününce birden,
Belki orada; Dünyadaki lezzetlerin,
Güzelliklerin ve manzaraların
Daha da fevkinde ve hiç bitmeyecek,
Daha nice harikalar var.

Rabbim vaadetmiş bize,
Cennetin harika güzellik ve lezzetlerini
Sahip olmak için bunlara
Önce güzel bir iman
Sonra da, güzel ve salih ameller gerek.

(Telif-Şair:Akan MERİÇ- Bu eseri; 26.12.2007-saat:10.54 de yazmıştır.)

Bu şiir toplam 523 kez okundu.
26.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı