A.Ziya

bahar

al başını da çek git buralardan dönme geri
açık her şey sana duygu muygu hiçbirini arama
sanma ki çılgınım delice seviyorum
göreceğim diye geçen yok bakan birini de bulamıyorum
yok kimse

elmanın altındayım uykuları kovdum kelebekler geziyor
ılık bahara açıldı börtü böcek
ne duruyor çocuklar bekledikleri mi var
uçurtmalar uçuyor
geçen bahar dikilen avludaki gül mü açacak

yanıma doğru yakın doğmuş bir kuzu geliyor
komşunun kızı bocalamalarla yürüyor
elmanın altındayım oturdum kaldım
içim biraz burkuluyor

baharlar ki salmadığı bir koku yok
şenliğini ortalığa bırakmayan kahkahalar saçmayan
açmayan bir çiçek kovanından uçmayan bir arı
suyu içilemeyecek pınarı
baharlar ki tadılacak her şeyleri
çok

nasıl da duyurmadan öylesine duru ıssızlıkta
kuşluk vakti bu sessizlikte
yalın taptaze
topraktan yükseliyor başkaldırış uyanış diriliş gülümseyişle
ağacın suyun havanın akla her ne gelirse
çekin soluyun içinize


sığmayan hiçbir yağmura doluya fırtınaya kara
farkına varamadınız öyle hınzır
ve derin ki yaralarınız akar
da durur bıçaklara damlarsa kanlarınız


A.ZİYA

Bu şiir toplam 1.250 kez okundu.
26.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı