A.Ziya

ÇOTANAK KOPUNCA DALINDAN

bakmayın ıraklarda kaldığıma
yokluktan yoksulluktan hepsi
gönlüm orda kendim burda her gün deliyim
bir çotanak kopunca dalından
düşer gelirim
gelirim anama yuvama
vatanıma yurduma


Çal Dağının üstünden
dumanlar kalkınca
köyden kentten her yerden
yayla göçleri yolları tutunca


salınır salınır da keyiften
bir garip duyguyla burulurum
dallarda nasıl bu yıl tomurcuklar
başkası gam keder nedir bilmez
ben tasalanmaktan yorulurum


dağlar koca dağlar sakız kokulu dağlarım
içi koruk çıktı da fındıkların
kötü gitti havalar
bu yıl da dalda kurudu kaldı mı
ben işte o’na ağlarım

“bir fındığın içini”
sen siz yoksanız hepiniz
sizlerden ayrı yiyemem
verin şu fındığın hakkını
da gayri söz möz söylemem

canımı acıtır içimi kanatır
ocakların dibini kuşatmış menekşeler
yemyeşil yatak olmuş yosunlar
kimi sorar hangi canları aratır

fındıkların tümü kafamda kırılır
döşeğimi sermedim diye oralara
bir köşeciğe kurmadım diye yuvamı
vurulur da başıma vurulur


bir çotanak düşünce dalından
duramam tasım tarağımla yanınıza
oh nasıl da bir başkayım rahatım
attım ya kendimi yaylanıza ovanıza


A.ZİYA

Bu şiir toplam 1.116 kez okundu.
27.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı