Kader AY

...YORULDUM...

BIRAKIYORUM KENDİMİ BOŞLUGA KAPIYORUM GÖZLERİMİ DALIYORUM SONSUZLUGA
YORULDUM ARTIK YALAN YANLIŞ SÖZLERDEN
BAR KÖŞELERİNDE SABAHLARA KADAR KENDİNİ KAYBEDERCESİNE İÇENLERDEN
ÖZGÜRLÜK DİYEREK MAZLUMUN HAKKINI YİYENLERDEN
DOSTTUM DEYİP BATAKLIGA İTENLERDEN YORULDUM
VATANINA İHANET EDİP KENDİLERİNCE BAYRAK İSTEYENLERDEN
KARDEŞLERİ KIŞKIRTIP BİRBİRLERİNE DÜŞÜREN KALLEŞLERDEN
BİTMEYEN DERTLERDEN DURMAYAN YAŞLARDAN DİNMEYEN ACILARDAN
YORULDUM İNSANİ İNSAN YAPAN EKMEGİNİ PAYLAŞANDIR
İNSANI İNSAN YAPAN ONURUN NAMUSUN HAYSİYETİN VARLIGIDIR
HEPİMİZ İNSANIZ AYNI TOPRAKLARDA YAŞIYORUZ
DURSUN ARTIK ÖFKELER KANLAR DURSUN DURSUN YETER YORULDUK...

Bu şiir toplam 662 kez okundu.
1.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı