gülden yılmaz

pişmanlık

Söylerken gözlerim kapalı tüm şarkıları
Daha bir hatırlar oldum yüzünü bugünlerde
Oysa ki ne çok savaş verdim unutmak için yıllarca
Hep içimde kalan bir yanın var atamadığım
Kanım gibi damarımda, nefes gibi bazen içimde
Sevgiye dair değil belki ama pişmanlık, lebaleb ruhumda
Başımı alıp gidişlerim oldu kendimden
Her seferden daha bir yorgun döndüm
Dinlerken en güzel sevdaları sevdalı olmayı sevdim
Sonra masallarıma benzeyen bir seremoni başladı
Eksiklikleri, fazlalıkları görmezden geldim ilk kez
O yüzden farklı anlatışlarım oldu maceralarımı
Ama kimseye söylemedim sonunu

Bu şiir toplam 593 kez okundu.
28.09.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı