Adem POLAT

ANNE

ÇÖKTÜ O GURURLU BAŞI DİK OĞLUN
KADERİM YÜZÜME GÜLMÜYOR ANNE
SEVDAYA DÜŞÜPTE BİR YAR SEVELİ
ESKİ NEŞEM GERİ GELMİYOR ANNE
ŞADOLUP GÜLENDEN NEYDİKİ FARKIM

NE SEVENİM OLDU NE EVİM BARKIM
OTUZU GÖRMEDEN DAYANDI KIRKIM
DÜNYAMI BAŞIMA YIKTILAR ANNE
ÇÖZÜLMEZ BUZLARIM ERİMEZ KARIM
NE ÖBÜR DÜNYADA NE BURDA VARIM
BİR YANIM BOŞ SANKİ YARDA Bİ YARIM
ÇALDIDA GÖNLÜMÜ VERMİYOR ANNE
HANÇERİ BAĞRIMA VURUYOR GELEN

HEP DELİ GÖNLÜME OLUYOR OLAN
NEDEN BÖYLE VEFASIZKİ BENİ BULAN

BEN NİYE BU KADAR ŞANSSIZIM ANNE
NE DERDORTAĞIM VAR NEDE BİR DOSTUM
BİR AŞKA DÜŞELİ HAYATA KÜSTÜM
KONUŞTUM OLMADI OLMADI SUSTUM
NE YAPSAM OLMUYOR ŞAŞKINIM ANNE
KALMADI GELECEYİM YOK AKİBETİM
BÖYLOLMAK DEYİLDİ BENİM NİYETİM

KARA SEVDA BENİ ETTİ Bİ YETİM

AŞKA BABA DİYELİ ÖKSÜZÜM ANNE
BU NE YAMAN DERTMİŞ USANDIM BIKTIM
ÇEKE ÇEKE ÇİLENİN ARŞINA ÇIKTIM
YAR ATEŞ OLDU BEN CANIMI YAKTIM
BİR SU VER İÇERİM KAVRULUR ANNE
YERİDİR TAŞLARA VURSAM BAŞIMI
KARIŞTIRDIYA KADER YAZIM KIŞIMI

TOZ PEMBE DÜNYAMI HAYAL DÜŞÜMÜ

KARA SEVDA KABUSA DÖNDERDİ ANNE
KENDİMİ SİHRİNDEN ALAMIYORUM
İSTESEMDE BOŞVEREN OLAMIYORUM
YÜREYİM HAYKIRIYOR BEN SUSUYORUM
YARAM AĞZIM DİLİMİ BAĞLIYOR ANNE

Bu şiir toplam 3.256 kez okundu.
8.06.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı