Bekir Kandeferoğlu

Elveda Gençlik

Kan damlıyor sensiz yüreğime
Gizli gizli,sıcacık,sessizce
Dokunuyor yalnızlık,buz gibi
Ürperten sessizliği ile ellerime

Nüfus kaydında yaşıyorum yıllardır
Hayallerim komada,durumu ağır
Umutlarım kör,düşüncelerim sağır
Kafa kağıdıma işlenmeliydi bu kahır

Diyorum ki,uyurken kervan geçti,
Kuş uçtu uzaklara,menzil seçti
Ben toz pembe yaşarken,hayatı
Zaman,çocukluğumu su gibi içti

Beş yaşımdayken neylerdim ölümü,
Kim soldurabilirdi ruhumdaki gülümü
Yaşardım içimde,her zaman düğünü
Atılmamıştı hayatıma,vefasızlık düğümü

Yaş gelmişti artık on beşe,
Rest çekmiştim dünyaya,pür neşe
Zannediyordum hayat,bitmez sermaye
Kaygısızdı gülmek,sevinmek beleşe

Elveda ederken bilinçsizce,on beşe
Kader,kaldırıp atmıştı yirmi beşe
Eyvah işte o zaman,karardı,afakım,
Sallandı gençlik tahtı,devrildim ve yıkıldım

Bin Dokuz Yüz Seksen Bir
Üç Eylül daima yanında gelir
Bu tarih kimlikteki,delil
Gençlik saltanatı bende değil





Bekir Kandeferoğlu

Bu şiir toplam 640 kez okundu.
30.08.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı