koray targay

AYRILIK

Masum bir çocuk gibi yine seni özledim
Hayat devam ediyor diyenlerden kendimi gizledim
Oturup duvar dibinde gölgemle seni bekledim
Ama gelmeyeceğini bile bile arkandan inledim

Ruhsuzluğunun haddi hesabı yok acaba niye
Bir kere arasan öleceğim güle güle
Tanrıya yalvarıyorum hergün bir ümitsizlikle
Gelmeyeceğini biliyorum ama soruyorum yine öle öle

Tutsak ettin beni bu özgür alemimde
Yalvarıyorum ne olur sal beni seviyorum de
Acımasızlığına hiç gerek yok, sadece ayrılalım de
Bak o zaman hayalin nasılda siliniyor gözlerimde

Bu şiir toplam 592 kez okundu.
1.10.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı