hazal önol

VİOLET

Dışarıda aydınlık var.
İçim kurumuş dallara budanmış gölge gibi
Sabahı gücünü tüketmiş çatılara seripte
gitme...
Ölüm yine yaklaşıyor sonbahar gecelerime
Sarılıyor içimdeki sıkıntılar yüzüme
her renkayrılığı taşıyor sanki
sevda yasemin dalına dolanan gece misali katran
sahilim olur içimde açtığım patikalar
DÜŞLERE KAPILMADAN DÜŞLER KURMAK İSTERİM
yitirdiklerim dolanır dilime
gitme violetim gitme................

Bu şiir toplam 619 kez okundu.
18.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı