İDRİS KOŞACA

dağlarım

dağlarım

yüreğimde acılar,görenleri ağlatır,
göz yaşlarım mendilimi ıslatır,
senin ilgisiz duruşun,beni incitiyor,
ne gönül bırakıyor ne dostlarda bir hatır.

ne işkencedir çekerim yıllardır bu hanede,
bir gün kapısını tanımadım ,böyleken meyhanede,
hani bana ümit verenler şimde nerelerde,
çektiğim çilelerin,bini bir bahanede.

ne gün gördüm gönülden,ne mutlu anım oldu,
asık suratımla,hanede kara günüm oldu,
evvelden açıldı güllerim,bir,bir ardı ardına,
şimdi daldan düşenhazana dönüp,soldu.

hicranı gam eyledim,bu fıkara gönlüme,
yolları, iz eyledim,sıladaki yurduma,
bir ben idim birde dertlermle baş,başa,
böyle,yaşamaktansa razıydım ölüme.
İ
DRİS KOŞACA İSTANBUL

Bu şiir toplam 456 kez okundu.
1.10.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı