İsmail Cica

BENDE HALA GONCASIN

BENDE SEN HALA GONCASIN
Yıllarca öncesinden sana gülsün dedimdi gül
Goncadan daha da önce tomurcuktan güle dönmüştün henüz
İnanmaz numarası çeker bana haince güler tatlı dalganı geçerdin
Gülün bi r de gonca halinde sevilmesi özgünlüktür değil mi
Gonca gül derken bu ikilem arasında geçti gitti seneler ikimiz de serpildik
Zaman durmadı gülüm ayırıverdi kader biz istemeden ben asker iken
Seni de gelin etmişler bahçen kurumuş gülüm affedersin kadim sevdiğim
Sen ellerin olmuşsun bense hala bekârım hayat devam ediyormuş
Viraneye dönmüş lalezarın takma kafana hala oranın bahçevanı benim
Hatıralar yaşarmış derlerdi inanmazdım meğer yaşarmış ki
Gülüm bahçeyi sen varmış gibi hem budar hem bellerim
İsmin neydi kimse sormaz bu bahçe kimindi ben hariç
Sen gülsün her dediğimde güler o tatlı dalganı geçerdin
Sen hala goncasın bu genç ihtiyarda istersen inan
Bana inan evrende ister somut ister soyut hiçbir şey kaybolmaz
Bu dünyada olmadı kavuşmamız ama başka gezegende bulurum seni.

Bu şiir toplam 439 kez okundu.
1.11.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı