Zeynep Akçelebi

YİNE YALNIZDIM

Karanlık bir gecede çıktım dışarı
Yine seni bulabilmek ümidiyle
Senin sesini duyabilmek ümidiyle
Ama sen yoktun



Aradım ama bir türlü cevap veren olmadı
Yılmadım yine aradım
Ama telefonun kapalıydı
Her zamanki gibi yine yalnız kalmıştım



Yine yanımda kimse yoktu
Çünkü benim bildiğim tek şey yalnızlıktı
Ne sen vardın yanımda
Nede sana ait olan birşey vardı



Üzerimde hafif bir yorgunluk vardı
Bu sensizliğin yorgunluğuydu
Sensiz olmanın bedeliydi bu
Geri dönüşü olmaz bir yola attığım adımdı



Bütün yollar bana kapanmıştı sanki
Yapraklar bile tutundukları daldan ayrılıyordu
Bizimde mi ayrılma vaktimiz gelmişti?
Bizde mi böyle ayrılacaktık yoksa?



Neden kaybeden ben oluyordum daima
Bu benim kaderimdi belkide
Kalbime karşı koyamadığım bendim belkide
Ama ne yazık ki beni de sensiz bırakan yine yalnız bırakan sen oldun....

Bu şiir toplam 618 kez okundu.
1.12.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı