İsmail Cica

DELİYE GÜLEN

a eski flu puslu günlerim
Tut ki sen gelirsin ilk gelen sensin tabiî ki
Ellerin rujsuz o tuzlu dudakların ve hem de
Eletek çekilirken kaçamaklarımız gelir daha söyletme
Derken
Düşmez mi aklıma verdiğin sözler yazsam biter mi
Geceleri olmaz der gibisine gelmezsen gelme
öyleyse bile şöyle bakıver geçerken bana yeter
İki satırcık Adısaklın geçti buradan diye kapıdan atıver
Derken
Tutarım aklımda ta yüreğimde saklarım
Haydi söyletme anla biraz sensiz ne hallerdeyim
Gün gelir hayalindeym gece gelir düşlerdeyim
Gece de gündüz de tedirgin benim yüzümden
Güneş tanı kovalar aydınlanır her yer
Yorulur kuşluk öğle ikindi aralardaki molalar hariç
Güneşte bekleyen tatlı bela gecesine gider
Kalakala orta yerde sorunumuzla ikimiz kalırız
Derken öf be yeter!!!


Gülüp geçmek sence kolayİ
Görünmedi dişlerin gülerken
gösterir gülerken herkes
gülmek ne güzel ama neden
var mı bilen
ölüye gülünmez deliye
saat cebinde vicdanı olan
ona da gülmez düşünür ancak
var mı bilen
ince bir çizgi gel beri delirmek
beyin şu kafatasında kral
bazen sultanlık geçer aklından
çizgi nedir ki berisi deli öte yandan
var mı bilen
kabuk içinde bir nimet Allah vergisi
kır kabuğu işte nimet çıkar kabuktan
biri küçücük ama nimettir beyin girintili
öte yandakinin belli niyeti işte sultan
var mı bilen?.

Bu şiir toplam 832 kez okundu.
24.12.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı