İsmail Cica

yüce Allah''ım bilecek

ayrılmak mı zor unutulmak mı
unutmuşum seni ben ha külliyen yalan
bırak ıssızlıkta tenhada ellerimiz
ellerimiz birbirine takılsın ve de karışsın

gözlerimiz gibi ellerimiz de bakışsın
tutuşsun parmaklarımız da tıpkı eskisi gibi
sarılıversin kemer yerlerimize kollarımız
bırak terimiz deri gözeneklerinden aksın birbirine

ummandakiler suda ve de uçanlar semada toylansın
kara mor incirler yemişler rüzgârla sallansın
öte durma öyle berigel nasıl unutulursun sen söyle
bırak adımız dillensin dillerde dillensin ta ebede dek

buralarda bu beldede iki kanarya vardı desinler
sen beni ben seni bu denli seversek işte yeminle
eşlik edecek gerek yeryüzü gerek üstümüzdeki melekler
aşkımıza ulu makamlara iletecekler sen nasıl unutulursun sen

bak adın bile buramda saklı kim bilecek kim öteleyecek
senden benden gayrısı nereden nasıl bilecekler bir de yüce
Allah’ım bittabiî ki bilecek.28.02.11.seferihisar.izmir.ismail cica

Bu şiir toplam 476 kez okundu.
11.03.2011

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı