İsmail Cica

utanma utandı senden

dilek ve önerim aşağıdaki gibi olsun
yatak olsun nevresimli yorgan çarşaf
odamız ikinci katta denize bakan
güller çabuk solar goncalarla dolsun

misler saçilsin aramolar gözlenmez
ne çıkar kulağa hoş gelir algıyanımız var
bırak öle olsun
ben de ütopyalar kurarken sen yokken

adımı bile unutmuşsun bilmem ki neden
benden adımdan ve anmaktanmaktan
utanır olmuşsun ne hikmetse bakıver
bırak öle olsun
bir zamanlar sen ben tırnaktık etten

utanırdık gezerken kırçiçeklerinden
eleleydik dözgözeydik utansının kader ve sen
neden mi yediğimiz gizimiz olan nanelerden
hele karışırken usulca saçlarımız terlerimizden
bırak mazi olsun öle olsun.28.03.11.ismail cica

Bu şiir toplam 551 kez okundu.
2.06.2011 13:38:24

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı