İsmail Cica

AHİZEDEKİ SES

kapandı yüzüme ahizedeki nefes
bu sendin senin kadife sesindi
gel gel deseydi bu efsunlu ses
hiç kuşkun olmasın çıkagelirdim

dahası yer yarılsa gök düşse bile
dili geçmişte o güzelim günler eskidi
şansım yüzüme güler diye sabırla bekledim
deniz yarılsaydı bile öfkeli rüzgâr yüzünden
denizi ince palammarla diker ve sonra

yelkenler fora rotam sen ansızın çıkagelirdim
işte öyle özlemiştim öyle arzulamıştım ki sorma hiç
can feda olurdu varmasam erişemesem de
niye niçin sesime tel ile de olsa ses vermedin

aramıza kötü art niyetli kişiler çok girdiler
küstürdüler küstük küsüştük ayırdılar bizi
geçti gitti benim küsüm eritti senin sevin
söyle bana bebeğim bana hala küs müsün?

14.18.97.izmir.

Bu şiir toplam 467 kez okundu.
30.08.2011 01:53:22

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı