Ali DUYSAK

KARA DAYIM

Benim kara dayım adam gibi adamdı
Eşini kaybedince iyice karardı
Kimselerle hiç konuşmaz tek başınaydı
Benim kara dayım adam gibi adamdı

Sokaklar da caddeler hep onu tanırdı
Yanına gelir muhabbet eder dostları
Acılara mahkumdu belkide kaderi
Benim kara dayım adam gibi adamdı

Beni görünce inan duygulandı agladı
Nerdesin yegen dedi boynuma sarıldı
Gözyaşı içine akıttı aglamadı
Benim kara dayım adam gibi adamdı

Biraz konuştuk maziden muhabbet ettik
Bizler daima yanlızdık ve birde tektik
Bilemezsiniz acılar çileler çektik
Benim kara dayım adam gibi adamdı

Bana sevim ilknur murat ayferi sordu
Hem sordu hemde gözleri yaşlarla doldu
Yanlızlık kara dayımın da kaderi oldu
Benim kara dayım adam gibi adamdı

ALİ der Kavuşmamıza sebeb oldu adem
Gözlerde yaş kalplerde hüzün havada nem
Olsada içerim inanki şimdi çay dem
Benim kara dayım adam gibi adamdı

ALİ DUYSAK

Bu şiir toplam 402 kez okundu.
3.11.2012 16:25:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı