İsmail Cica

hala bende solmayan çiçeksin.

hatırladın mı hani yoksa unuttun mu
sen ben ikimiz sen Adısak'lıydın
adımı mı unuttun yoksa adım değişmedi benim
ben mi nerdeydim hadi canım bilmezlikten gelme

hep bana''sen yüreğimdesin''demez miydin
uyuya kalmıştık hani bir bahar akşamında
badem ağacı altında erguvan çiçekliydi hem de
bahardı mevsimlerden dizeye bak sen
hangi mevsimde çiçeklenirler baharda herhâl

ama sen hariç sen her mevsimde solmayan çiçektin
benim için şimdi nasılsın soldun mu bilmem ki
bizim ikimizin bahçesiydi ben de bahçevan
bitiverdi ah şu zamanı bir geçmişe çekebilebilebilsem
ve ve durdursam neden olmasın
isteyenin bir yüzü vermeyen vermez olmazsa olmaz
Nasrettin hocamız dedi ya''ya tutarsa''ya yattım ben de

dağıtmıştı ipek saçlarını benden önce
çapkın rüzgâr diye öfkelenmiştim hatırlasana
ver ellerini ver bir daha nazlanma
seviler ayrılsakta öyle hemen biter mi
biterse zaten aşk sayılmaz herhâl anlatamadım
sallanır salanır da rüzgârda dallar gelir giderdi ve utanırdı bizden
ve Adısaklı benim sevdiğim sen bari utanma
sevgiliydik bir zamanlar bari onun hatırına utanma
ne var utanılacak aşk bu sevi bu nesi var utanılacak.
22.11.2011.sefh.izmir.

Bu şiir toplam 378 kez okundu.
1.03.2013 12:17:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı