zeynep karakaya

İçimdeki Boşluk

Merhaba , sana ne desem bilmiyorum sevgilim mi yoksa arkadaşım mı ?. Biliyorum sana olan duygularım anlamsız yada ne bileyim işte , senin beni sevmediğini düşünmek canımı yakıyor. Duygularıma hakim olamıyorum seni gördüğüm an ; kalbim , gözlerim , ellerim , ayaklarım ayrı ayrı iş yapıyor sanki. İşte şuan olduğu gibi seni gördüğüm an saçmalıyorum bazen yastığa kafamı koyup seni düşünüyorum ,acaba beni seviyor mu yada hiç aklına gelmiyor muyum aklımda hep bu sorular.Peki cevabı ne? beni seviyor musun?. tuhaf severken sevilmemek konuşmak isteyipte konuşamamak. Şiirlerim bile anlamsız , karışık artık onlarda merak ediyor senin bana olan duygularını. Evet seni herkesten kıskanıyorum ya ne bileyim işte sen sadece bana bak, beni gör , benimle konuş , beni sev istiyorum. Ama farkındayım ki sana bunlar fazla geliyor , ben içi boş ama anlamı çok bir sevginin peşindeyim. Ben duygularımı şiirlerime dökerim ve artık sende bu saatten sonra şiirlerimdesin. Hiç düşündün mü peki bendeki yerini , düşünsen bile bulamazsın zaten. Seni ilk gördüğüm günden beri herşeyimi elimden aldın ; rüyalarımı, hayallerimi , şiirlerimi, gözlerimi ve kalbimi artık hepsinde sen varsın. Nereye gitsem gözlerim seni arıyor. Sana ne zaman hangi ara kapıldım bilmyorum ama , ya sen o kadar tatlısın ki gözlerin gözlerimin önünden gitmiyor. Ya ben ? . Evet anlamsız sıradan takılmalık insan .



Zeynep Karakaya.

Bu şiir toplam 812 kez okundu.
16.04.2014 08:50:40

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı