Hasan Ulusoy

kenansız yusuf''lar

Kuyudaki kovayı bekliyor melaike
Mukadderat çizgisi ne değişir ne şaşar
İhanete şehadet dalaletten ötede
Çöl geçen kervanların izleri dağlar aşar.

Ferahlarken yürekler bir mukaddes gölgede
Bulutlar günü saklar sıcak yok bu bölgede.

Dudaklar öpülemez yanaklara teşnedir
Nefisler can havliyle son halinden habersiz.
Yol çatında bir merkez yer gök ayakta bekler.
Bir ilahi emir ki biz esirgeyeceğiz

Korkuları kuyuda bir damar emdi gitti
Kenandaki sevdalar kaç gönülü eritti.

Söylenmemiş sözlerden süzülen manalarla
Susayarak yürürken kırbasıyla bir adam
Saklanan çığlıkları asırlar saklıyordu
Bir nur çıktı kovadan güneşe doydu akşam

Hayata vuran yürek kaç sevdayı bağladı
Kaç gönülü tek sevda ateşiyle dağladı

Acelesiz yürüyüş yolları örselerken
Çağlar ötesi hayran çağlar evveli bitik
Yokuşa tırmanan yol zindana düşer bir gün
Züleyha gönüllüler aşk denizinde yitik.

Bühtana gerek yoktur sabır denen nimet var
Sabırla karanlıktan doğar ışık sabahlar

Hayata ağ atmaktır umut denen o varlık
Yakubun beldesinden Mısıra sultan gider.
Susayan kaç gönülün kovasında umut var
Kaç gönülde kendini umuda heba eder.

Kenansız Yusufları belki bir Mısır bekler
Ne Yusuf''lar Mısır''a dizin dizin emekler.

Bu şiir toplam 14.218 kez okundu.
9.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı