Cahit Sıtkı Tarancı

Şubat Günü

Kim ne bilsin neydi beni uyutan?
Uyanmadığım o sabah uykudan.

Henüz yaşıyordum yeniden yeni
Bir şubat gününün güzelliğini.

Türkü kalmasın diye söylenmedik,
Bendim o yağan kar, âsude şenlik,

Dağlara, ovalara, şehirlere;
Sevgilinin hülyalarına göre.

Bu şiir toplam 399 kez okundu.
9.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı