Hasan Ulusoy

Bülbül

Baharın gelişi çile mi sana,
Başlarsın bir dertli avâza bülbül
Her derdin dermanı haktandır mutlak
El kaldırıp başla niyâza bülbül.

Gönlüm derde müştâk, seni kıskanır,
Yılar hicrânından, yârdan usanır.
Ne dost beni anar, ne gönül tanır,
Bu gönül olurken divâne bülbül.

Hoş gönül, ehl-i dil, bir dost iken yâr,
Şimdi ise gönlünde, öfkeyle, kini var.
Gözlerim yaşlıdır, özüm kan ağlar,
Bu hâle bir sevda bahâne bülbül.

Yâr gönüle kızgın, gönülde yâre,
Bu yüzden hasretim, ben o diyâra,
Ben dosta mahcubum, yüzlerim kara,
Yâr dönüp bakar mı, bu yana bülbül.

Yol menzile yakın, dünya daraldı,
Olanca tutkumu nazlı yâr aldı,
Yolculuk vaktidir, işim zoraldı,
Selâm olsun, dosta yârana bülbül.

Bu şiir toplam 917 kez okundu.
9.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı