Süheyla Kurnaz

Ağla Dostum

Otur karabaş, otur dostum!
Geç karşıma otur da, biraz dinle beni...
Kadehimi yudumlarken eşlik et bana.
Sanmaki sarhoşum, sanmaki ayyaşım,
Sanmaki aklımı oynattım.
Sadece efkarlıyım bu gün.
Kederimden ağlamak geliyor içimden,
Ağlamak... ağlamak doyasıya ağlamak...

Ah!... be karabaş dostum ah!
Senin hiç boğazın düğümlenip,
Arzuların sürüklenip, kalbinde sızı,
İçinde derin acı feryat oldu mu?
İçip içip figan edip, alev alev yanan yüreğine,
Bir kaç damla su serpiştirip,
Sarhoş olup, ağlamak istediğin oldu mu?
Mecnun gibi sahra çöllerde,
Çatlayan dudaklarına bir damla su ararken,
Serap görüp, ağlamak istediğin oldumu?

İşte ben şimdi bu hallerdeyim...
Kışın hasret kaldığım güneş,
Baharımda bile doğmuyor.
Dört bir yanım zifiri karanlık.
Zalim bir kâhya tufanlar kopararak,
Hiddetle kırbaçlıyor sırtımı.
Kanayan yaralarım cok derin,
Tuz bassan yine canım yanmaz.
Ama...Aha şuramda,
Küt küt atan sol yanımda,
Öyle derin, öyle çirkin kırbaç izi var ki
Kantaron merhemi bile fayda etmez.

Bir zalimin ayakları altında ezilen incinen gururumu
Islak sokaklarda aradım, kaldırımlara sordum.
''''Buhar olup gökyüzünü mesken tuttu'''' dediler
Yitirdim umutlarımı kaybettim duygularımı
Ne o? Sende ağlamaya başladın be dostum...
Ağla karabaşım, ağla dostum.
Hani nerede o gülen, seven dostlarımız
Nasır mı tuttu yurekleri, yalnız bıraktılar bizi...
Yoksa şimdi, onlada mı ağlıyor senin gibi?
Ağla dostum ağla
Çekelim bir kadeh daha ve ağlayalım...
Gözyaşlarımız buhar olup birleşsin.
Bir kıvılcım yaratalım gökyüzünde
Bulutlarda ağlasın...
Aglasın ki gururum, tezi yok yüreğime kavuşsun.




Süheyla Kurnaz - 15.08.2005

Bu şiir toplam 615 kez okundu.
23.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı