Süheyla Kurnaz

Ay Doğsun Geceme

Vahşet
Gecenin ıssız sokaklarında
Derin sessizliği yırtıyor aşk pazarı
Kirletilen duygular aleni sersefil
Aşklar,
Onursuzca zedeleniyor limanda
Yürek ağlar, gönül sızlar neylerim…
Kurtların buğulu sesleri,
Gecenin karanlığını nakşediyor.
Karanlıkların ortasında, zemheri ayazında
Yüreğim körükleniyor demir tavında
Mihraba doğru dolu dizgin koşuyorum.
Çıplak ayağım, buz yatağında yangında
Haykırıyorum gecenin karanlığına.
Semada uçan kar tanesi edasıyla,
Ruhum kavruluyor derin uçurumlarda...
Haykırıyorum aşkların ayazına.
Doğacak sabahların inadına,
Ararım hıçkırıklarımı aşkların en yücesinde...
Avazı arşa yükselircesine,
Canhıraş bir çığlık geliyor uzaklardan.
Puslu geceden sıyrılan,
Dağın eteklerini kırbaçlayıp,
Şakıyan kadın çığlığı...
''''Ey benim gecelerime vurgun salan umman,
Umutlarıma hançer vuran zaman.
İşte buradayım ve dimdik karşınızdayım
Ben sevdamı seçtim, O’nun yanındayım...
Açılın bulutlar yağmurlara inat
Kasırgalara inat açılın,
Kalpten kalbe giden bir yol var
Açılın yol verin
Ay doğsun yüreğime''''


Süheyla Kurnaz - 03.11.2005

Bu şiir toplam 547 kez okundu.
23.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı