Süheyla Kurnaz

Can Oğlum

Resmini bağrıma bastım oğlum
Dağlardaki karlara seni sordum.
Denizlerdeki tüm balıklara,
Yollardaki minik karıncalara,
Havada uçan kuşlara seni sordum.
Duvarlardaki afişlere,
Tren istasyonlarına,
Otobüs duraklarına,
Seni sordum oğlum.
Yüreğim yanıyor, gözlerimden kan damlıyor.
Aç mısın açıkta mısın,
Hangi köşe bucaktasın,
Hangi yaban ellerdesin oğlum? ...

Güneşe sordum seni, gördü mü diye
Ay’a yalvardım, sana ışık olsun diye
Rüzgarlara göğsümü gerdim, kokunu getirsin diye
Dağlara haykırdım, karşılık versin sesin duyayım diye
Tanrıya yalvardım, kol kanat gersin diye
Adaklar adadım, gelirsin diye...
Buram buram kokun gelir uzaklardan,
İçim kan ağlar, yüreğim sızlar.
Bu acıya hangi yürek dayanır
Hangi dost teselli olur.
Gözüm yollarda kulağım kapıda
Gel artık dön yuvana
Neredesin can oğlum
Yeter artık dön yuvana
Dön can oğlum dön...

Süheyla Kurnaz - 15.03.2005

Bu şiir toplam 683 kez okundu.
23.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı