Süheyla Kurnaz

Kırık Bir Gözyaşı

Susuyorsun...
Suçlusun biliyorsun,
Konuşmak istiyorsun, utanıyorsun öyle değil mi?
Aşkın silahında kurşun sözlerinle
Akıttın yüreğime, içten içe sızan kanımı.
Şimdi…
Sar sarabiliyorsan ruhumda kanayan yaramı...

Utanıyorsun...
Dehşete kapılıp, yüzüme bakamıyorsun
Şah damarın tıkanıyor öyle değil mi?
Yanakların kırmızı güle bezenirken,
Kaçırma hicran mavisi gözlerini,
Şimdi…
Bak bakabiliyorsan, gözlerimin içine

Ağlıyorsun...
Hıçkırıkların düğümleniyor boğazında
Pişmanlığın yakıyor bedenini değil mi?
Bozguna uğrattın sevdamı, kıymetini bilemedin,
Feryadın, ağıtın nafile
Sevdalı gözlerim sana kapandı artık.
Şimdi…
Sev seve biliyorsan kelepçeli yüreğimi

Yanıyorsun...
Gecenin ayazında sokaklardasın
Kaldırım köşelerinde hoyratça, ser sefilsin öyle değil mi?
Efkarın yüzünde mağrur gölge
Kırık gözyaşımla soruyorum sana hesabını
Mihrabımda umarsız sevdan bitti artık
Şimdi…
Yak yakabiliyorsan yüreğimdeki küllerini

Gidiyorsun...
Son nefesinde şehâdet getirirken
Son sözün, ''''Affet Allah''ım'''' olsun
Daha ne bekliyorsun ki? Hadi git
Suskunu, nârını ağıtlarını da al git
Gönlümü zincirledim ben aşklara
Yüreğimin kapısı mezar taşım
Şimdi…
Aç açabiliyorsan sevda kapımı...

25.12.2005

Süheyla Kurnaz - 25.12.2005

Bu şiir toplam 566 kez okundu.
23.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı