Muzaffer Eker

Vuslat senfonisi

Bir melânkoli çağıldağında çırpınırken yürek,
Hissetmede nazarların coşkun dalgasını,
Mor bir karanlığın derin sessizliğinde,
Uçar gider uykusuzluğumun son çırpınışları.
Bir Hüdhüd kuşunun yorgun kanatlarında,

Bir akşam sefasının romantik hasbihalinde,
Atardamarlarda oluşan depremi hissederken,
Yaslanıp bir yaşlı köknarın nemli kütüğüne,
Zühre Yıldızının göz kırpışındaki hüznü,
Uzak iklimlere taşır gider göz bebeklerim

Bir veda şarkısı,bir veda busesi, bir veda göz yaşı,
Hicranın odağında birleşip de bir ikindi vakti,
Başlarsa eğer yolculuğun en ebedisi ansızın,
Çakan bir yıldırımın şavkını,
Yağan bir yağmurun sesinden ayıramıyorsan eğer,

Bil ki, vuslat senfonisi çalmaya başlamıştır.
Yorgun argın tuşlarda, ağır aksak semada.
Ne soran vardır hazır mısın ? diye
Ne de sebebini bu yolculuğun.

Yağmur her vurduğunda kamçı gibi nazarlara,
Eller içinde sıkılır anılar bir kâğıt gibi,
Paragraf paragraf dökülür gider,
Mazinin kor düşleri bulanık dereciklerde.

Güneş bekler gibi ufka açılan ellerle,
Yanıp kavrulmak ister gibi sanki,
Tutmak ister gibi hayal kurgularını,
Dermek ister gibi güney yamaçlarda açan
Mor yeşili güz çiçeklerini, demet demet.

Uzaktan yankılanan bir yanık türküde
Kulaklarım uğuldamaya, dizlerim çökmeye başlar,
İkindi gölgesini aramaya çıkar gözlerim.

Uzun bir yol gibi suskunluklar.
Ve bir kâbus gibi yokluğun,
Tüy diker burun sızısına, boşalır pınarlarım,
Sabahın susturmasını beklerim bu senfoniyi,
Kovarım melankolik kurguları,
Ve arzularım tekrar sana susamayı,
Bilmem kaç öğün sana susamayı.

Bu şiir toplam 750 kez okundu.
19.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı