Gürkan Karanfil

CANIM ANNEM

Islak yüzümün mendile silerken sen aklıma gelirdin, canım annem
Bana bakışın gülümsemen canım oğlum demen
İşte O zaman contasını iyice bozardı gözlerimin akı
Tatlı sesin kulaklarıma çok güzel bir şarkı gibi gelirdi
Ve ben o tığının ezgisinde dalar giderdim yalnızlığıma


Anneciğim bak şimdilerde gülümsüyorum hayata
En azından hayatla mutluk oyunu oynuyoruz
Sabahları peynirim kardelen kokuyor ve ben
Sıcak ekmekle peynirime banıp yiyorum
Kardelenin kokusunu içime çekip haykırıyorum, canım annem


Bir karanfil tohumundan karanlığa açılan kapı gibi
Aynı uzaklıktaki gurbet ile canım annem
İlla ki üzülür az ya da çok her insan
Oysa ölüm değil, beter olan senden uzak olmam, canım annem
Eski kaldırımlarındaki gibi yaşlanan bu yalnızlığımda

Bu şiir toplam 506 kez okundu.
13.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı