Zülfikar Yapar Kaleli

Annem Sözüm Yok...

Ben sarp yamaçların hırçın çocuğu
Derdimi herkesten gizlerim annem.
Taşıyamaz korkak yürek bu tuğu
Acır, sol böğrümden sızlarım annem.

Sene elli iki, başladı dâvâ
Öyle sanırdım ki pabuç bedava
Şerrin her türlüsü görüldü reva
Her dakika seni özlerim annem.

Meylimi vereli, dost bilip kire
Her gün hüzünlüyüm, ölüm bin kere
Gönlümü sererim post gibi yere
Yanlış anlaşılır sözlerim annem.

Meclisi, makamı seyret hovarda
Vah beni, eyvahlar, hayret hovarda
Gerçekler biçare, gayret hovarda
Çok iyi görmüyor gözlerim annem.

Hor bakana, şer bakana sözüm yok
Kör bakana, er bakana sözüm yok
Yer bakana, ver bakana sözüm yok
Erenler yolunu izlerim annem.

Alimimiz tellak, hocamız yaman!
Sahici değildir bizdeki iman! !
İşimiz, gücümüz vesvese, güman
Şüpheyle bakılan bir erim annem.

Anne, yama küçük, koskoca yırtık
Her tür şer meydanda, gerçekler örtük
Annem, tahammülüm kalmadı artık
Artık beni çekmez dizlerim annem.
Zülfikar Yapar Kaleli

Bu şiir toplam 566 kez okundu.
3.06.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı