Fatih Öztoprak

azap duvarları

bakmaya korkuyorum...
gözyaşlarımı görür,bana acırsın diye
sana bakmaya korkuyorum.
belki çaresizliğimi okursun
kurşun gibi ruhuma saplanan bakışlarınla.
belki geri dönmeyi düşünürsün
düşünüp de gitmekten vazgeçersin diye.
bu,benim için yeni bir felaket olurdu.
ya da umursamazlığın gözyaşlarımı kuruturdu.
işte bu yüzden
bakmaya korkuyorum...

yanımdan geçip gitme ne olur!
bu kokuyu taşıyamıyorum...
yeniden ve yeniden mest olurken
kavuşamayacağımı aklıma getirip
tekrar ve tekrar kahroluyorum...

adımı asla söyleme!
korkuyorum dilinde bir dua bile olmaktan...
dudakların benim için hiç!
mahvettim irademi her gün korkmaktan,
sözlerin tarafından vurulmaktan,
zorla ve mecburi varolmaktan...

beni asla affetme!
kırma kalbimi geri dönüp de yeniden...
tüketme umutlarımı,
pişman etme sevmekten...

unut gitsin!
ve defolup git!
ne verdin ki hakedeceksin aldıklarını?!
peki nasıl vereceksin kırdığın kalplerin hesabını?
her gün gözlerinde kibrini görmekten korkuyorum!
çünkü ne utanıyorsun,ne de utanmayı göze alabiliyorsun!
unut git!..ve defol!
sen hayattan nefret ettikçe
nefretler saracak etrafını...ve sen bundan vazgeçmedikçe
senin için bilenecek azap duvarları!..

Bu şiir toplam 847 kez okundu.
27.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı