Abdullah Takım

NE OLDU

Kalabalık içinde çekerim yalnızlığı,
İstemem gündüzleri,vakit akşam olmalı.
Islak bir yorgan gibi,çökse de üzerime,
Yüzleşsem kaderimle,odam karanlık doldu,
Yürürüm sokaklarda bu gün de akşam oldu.

Mekanın önemi yok,fizik ötesi mekan,
Nerede olursan ol,aynı uzaklık mekan.
Yakında olsan bile, bir perde var arada,
Sonu yok bu tunelin,ışık görünmez oldu,
Dönmek isterdim ama,umutlarım yok oldu.

Görmeyen gözler için ışık neye yarar ki,
Yalnızlığa sarıldım,bir rehber oldu sanki.
Düşmekten korktuğumda,zamana tutunurdum.
Taşımıyor dizlerim,bedenim bitab oldu,
Yaşamak büyük hayal,herhalde vaktim doldu.

Pek fazla güvenmiştim,ömür denen hayata,
Aldandık mı,bilemem,bağlandık saraya tahta.
Beyhude geçmiş ömür,geriye baktığımda.
Alıp götürür beni,kalanlar hep sır oldu,
Ben böyle yaşadım da,öncekiler ne oldu...

Bu şiir toplam 808 kez okundu.
1.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı