Akan MERİÇ

ÖZLEDİM MEMLEKETİMİ

Gözlerim hep arabalarda benim.
Ama arabadan çok plakalarında.
Hani o benim memletimin otobüsleri var ya;
ben daha çok onları izlerim.
Tanırım şoförlerini,
Tanırım bazen pencere kenarında oturanları bile.
Onları her gördüğümde bir oh çeker,
sanki memleketimi görüveririm.
Şu koca şehir bir kazan gibi.
Beni birden içine çekip yuttu.
Boğulmak gibi bir şey bu.
Yoksa can mı çekişmekteyim?
Hani o çok kızdığım komşunun oğlu var ya;
Şimdi onu yanımda görseydim inan;
ona bile şöyle bir sarılmak isterdim.
Şu gençliğimin baharında,
memleket hasreti yedi bitirdi beni.
Anamın yemeklerini, bahçemin çiçeklerini
kediyi, köpeği, güvercinleri özledim..
Özledim ninemin kokusunu,
özledim dağlardaki kekikleri ben.
Özledim herkesi ve herşeyini,
özledim inan memleketimi,
inan ki çok özledim ben....

Bu şiir toplam 426 kez okundu.
1.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı