HİKAYE Mİ? SIRA KİMDE

İlçeye dönünce çalışmalar iyice hızlanmış, zorlaşmış. Beden eğitimi öğretmeni erkek koşuculara size bir süprizim var diyor. Bizim kiler merakla acaba nedir? Ödül mü verecekler derken öğretmen bu kum torbalarını görüyorsunuz, 5 kg kumla doldurup sırtınıza bağlayıp öyle koşacaksınız.. Bundan sonra böyle kaytaran olursa bozuşuruz, alın size sürpriz.
Yokuş inerken kolayda bunun birde çıkışı var. Yoruldukça kg sanki 5, 5 artıyor, sona doğru 20-30 kg gibi ağır geliyor insana. Bu gidişte, Ankara’ya bir deri, bir kemik gideriz. Orada nasıl koşarız.. Yandık yandık. Sınavlar iyi gitmiyor. Derslerden çok antreman koş, koş. Bu işin sonu iyiye gitmeyecek gibi. Sayılı günler çabuk geçer. Ankara’ya gidiş rezillik, bazen ayakta, bazen oturarak gidiyoruz. Otobüs belediyenin şehir içi aracı, kış ayı soğuk aracın ısıtması kendini zor ısıtıyor.. Rezillik kızlar perişan.. Ankara’ya yaklaşık 18 saate varmışlar.. Harpten çıkmış askerler gibi dalmışlar otel adalarına 3-4 saat dinlen sonra bir spor salonunda birkaç hareket sonra otele dön. Bir gün dinlen sora yarışlara.. Her grupta yüzlerce yarışçı, hepsi illerinin en iyileri! Bizim ki tecrübe gaza gelmek yok. Kendi kendine konuşuyor. Önce sağlık, Önde koşarsak bir çelme takarlar, koşamazsın bile akıllı ol. Öğretmenler unutmuş bizimki gel, en önde yerini al, burada da aynı dereceyi yap yeter. Grup halinde derceler de var. Bir birinize destek olun.. Öğretmen gidince bizimki en arkaya kaçmış.. Önce sağlık. Yarış başlayınca bizimki kafasına göre koşmuş ilk 30 girmeyi başarmış bizim için yeterli aç göz olmamak lazım. Zaten bu koşu işi bize göre değil. Grup halinde 3.lüğü almışlar. Dönmüşler memlekete. Bizimkinin ders notları yerlerde sürünüyor 4x10 hariç. Bu gidiş, gidiş değil. Bizimki bundan sonra birinci görev dersler sonra, koşu yarışları.. Zaten pek bir cazibesi yok. Koş, koş, daha çok ve daha hızlı koş. Ama kendini heder etme.. Okul olmadı mı koşu zaten yok. Derslere öncelik vermek mecburiyet oldu. Akıllanıyor muyuz ne? Zamanı tasarruflu kullanmak lazım artık! Giden zaman geri gelmiyor. Derken okuldan bir öğrencinin futbol oynarken öldüğünü öğreniyor. Okulda tören yapılıyor. Ölen genç olunca işin rengi değişiyor. Öyle ya sanki ölüm yaşlılara gelirmiş gibi. Bizimkini almış bir ölüm korkusu. Ya yarın bizde ölsek ne götüreceğiz. Hiç düşünmedik, düşünmeye gerek görmedik. Sanki bize ölüm gelmeyecek sandık, biz daha çok genciz. Ama içimizden biri öldü. Sıra kimde kim bilir. Okulda moraller sıfırın altında.. Bakalım ne kadar sürecek?

---

YORUM YAP

---

YORUMLAR