İslahiyeli Aşık İsmail YILMAZ

TORUNUM MERVE''YE

İntilli Köyünde fakir doğmuşum
Baba ocağını bilmez ağlarım.
Amcalarıma da evlat olmuşum
Babam şehit, ana bilmez ağlarım.

Ben beni bileli el diyarında
Ümidim kalmadı artık yarında
Samimi arkadaş çoktu varımda
Şimdi yapayalnız kaldım ağlarım.

Derdim çoktur söylemekle tükenmez
Ev hasreti kolay değil çekilmez
Gurbet elde kimse kimseyi bilmez
Beni bir bilen yok ona ağlarım.

Çalışmaya çıktım İskenderun''a
Eş evlat hasreti kokar buruna
Uzak olmam eşin gider zoruna
Gurbette çarem yok ona ağlarım.

Beklediğim boşa çıktı ümitler
İşsiz gezer nice babayiğitler
Zengin giyer kutnu ile ipekler
Bana çul bulunmaz titrer ağlarım.

İSMAİL''im gezdim gurbet elini
Küçük yaşta yokluk kırdı belimi
Anlatacak kimsem yoktur derdimi
Ev halkından uzak kaldım ağlarım.

İskenderun - 10.1.1949.

Kaynak:''OZAN DERGİSİ'' - Adana. Sayı:153, Aralık - 2004.

Bu şiir toplam 516 kez okundu.
30.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı