Fatih Öztoprak

annesini arayan çocuk...

hani dedim ya,ölürse içimdeki aşk bir gün,sebebi sensin...
bana gelmeyen o huzur ve arzuladığım cennet bahçesi,
yüzüne vuran güneşe bir ömür de şükretmezsen sana da gelmesin...
benim bu aşkıma kırbaç vuracak o zalim ölüm sensin...

hani dedin ya,seni sevmem imkansız,ben bir kibir abidesiyim...
bana verilen anlama gücü sana karşı koymama yeter bile benim...
yüzüme gölge etmeni istemiyorum,çek git,bu ömür sevgisiz var olacak...
hiç korkmuyorum sevgisizlikten,bu kalpteki taşlar ve bu gurur benim...

inandım imanıma,şükrü bir borç bildim nice zamandır...
günlerim var ki şiirlerle kaybolmuş;geçmeyen birer zamandır...
bana verdiğin acılara ve ıstırabın halisine kapıldım ki ne de kutludur!
seni sevmek değildi suçum,senin suretinden kurtaramadığım aşk,benim kusurumdur...

bir gün uyanırsam aydınlığımın güneşine,bil ki cennet ayağımın altındadır...
yıldızlardan birer bakışla izleyeceğim karanlığın seni cehenneme atışını...
göklere bakarken kalbinden geçmeyi beklerdim hep,şimdi tek gayem unutulmaktır...
yıldızlardan kopup gelen bir ışık içeceğim ki durduracak kalbimin atışını...

aşkın gözleri bendedir,ben bir garip mecnun gerçeğe aç,huzurun heveslisi...
Allah''ın sevgisi yüreğimdedir,gelip de beni uçuracak Azrail''in nefesi...
sevginin gücünde bulurum gerçeğimi ve unuturum bir gün elbet azabın cilvesini...
senin hayalinde görürüm şeytanı ve şefkatimi ararım,nasıl bir çocuk ararsa annesini...

Bu şiir toplam 759 kez okundu.
2.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı