Cuma Soylu

maden ocağı

biz yaşarken ölmüşüz
binlerce yerin dibine inmişiz
kazmam nasırlı elimde
kask kafamda kumanyam belimde

her sabah vedalaşırım eşimle
azrail her an arkadaş olur benmle
bir dilim ekmek oda ölümüne
canım cebimde kumanyam belimde

bize haram olmuş güneşi görmek
gırtlaktan geçmiyor kuru ekmek
kaderde varmış ecel teri tökmek
canım cebimde kumanyam belimde

göçük başladı yürek titriyor
kime seslenirsen seslen yetmiyor
kan ter içinde çırpınıyorum güç yetmiyor
canım cebimde kumanyam belimde

soylu yolun sonuna geldiğimi bilmedim
son arzum çocuklarımı görmedim
kendime geldim eso esiyi denedim
uğultuları can kulağınan dinledim

cuma soylu /14/12/2007

Bu şiir toplam 850 kez okundu.
14.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı