halis iniş

ben beni anlatmaya kalsam

ben beni anlatmaya kalksam
kelimeler içinde kaybolur
sözcükler arasında boğulurum

içimde öyle derin depremler yaşanıyor ki
yıkıntıları bedenimi ruhumu yorup
içimde yaşamaya dair ne kadar
heves varsa hepsini alıp götürüyor

ve delicesine sevdiğim bir kız var ki
bu kalbi bu kabi varya
hergün haret kurşunuyla vuruyor

hayat işte bazen içinden çıkılmaz karanlık
bir kuyuya benzer
her taraf karanlık ve sessizleşir
hiç kimseyi bulamazsın

tutunacak bir dal ararsın kendine
ama o dalıda koparıp atmışladır çoktan
sığınıp bir köşeye sessizce silmek istersin akan gözyaşlarını
ama ne fayda mutluluğun çok ötesinde kalmış o gözler
ağlar ağlar ağlar

Bu şiir toplam 848 kez okundu.
22.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı