ABDUSSAMED POLAT (asp_)

VUR BENİ YÜREĞİMDEN YÂR

Bir sonbahar akşamına sitemim, seni benden alan, boynum bükük bırakan
Hecelerle ıslattım dudaklarımı, sana solan cümleler kuran
Bitmez umutlarla hayallerle besledim kalbimi bi bekleyiş, hep bekleyiş
Ve ardına sadece bir gidiş, elveda bile demeden demledin ayrılığı yüreğine
Sararmış solmuş dallarım yetişemedi yârime, kırıldı birer birer
Kahve kahve nefret haykırıyor gözlerin; “çık git hayatımdan”… duyuyorum
ben hala umut ekiyorum çöl kalan yüreğime, yem yeşil bahar düşüyle
biliyorum kopacak bir gün kıyameti gönlümün, ya helalsin kalbime ya haram
her özlem duyduğumda bir de sitem gömüyorum titreyen yüreğime
korkularıma yenildim, kaybettim kadere savaşımı
hayallerim ağır yaralı, sana sevdalı yüreğim…

gel vazgeçir hadi çıkar kendini yüreğimden, param parça kır kalbimi,
ellerinle yık hayalleri, sök kökünden umutları…
vur beni yüreğimden yâr, vur beni yüreğimden…

son bir parça can(ım) sakladım sana, al onu benden yâr, al onu benden…


asp

Bu şiir toplam 883 kez okundu.
1.11.2008 11:13:13

• Yorumlar
• Yorum Yaz