Fedai Güven (serbay)

Uyuyordu İstanbul

Uyuyordu İstanbul
Gölgelerin karanlığında,
Kucağına yatmış annenin
Çocuğu gibi,uyuyordu.

Uyuyordu İstanbul
Boğaz puslu,bebek suskun...
Beyoğlundan çıt yok,
Uyuyordu İstanbul.

Duyulmuyor kimseden ses
Tüm kalpler olmuş tek nefes,
Çırpınıyor dallarda rüzğar
Rüzğarda kuş,kuşa kafes.

Dalgalar vuruyor kıyıya sessiz,
Martılar geceden habersiz
Bir benim,deli şair!
Ben mahsun,yalnız ve kimsesiz.

Bu şiir toplam 541 kez okundu.
5.11.2008 13:03:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz