Duygu YAŞAR

SAHTE DÜNYA

Beni hayata küstürdün
Gerçek olabilecek bütün sevincimi aldın
Şimdi kocaman bir sahnede
Başrolü paylaşıyorum seninle
Kat, kat çıkıyorum merdivenleri
Ama aşamıyorum önümdeki kocaman duvarı
Bütün dertlerle sıvanmış kocaman bir duvar
Ben ise yenilgiye alışmış aciz bir bahtiyar
Uzaklardan işitilen
Acımasızca halime gülen bir ses ve sen
Söyle nasıl inanabilirim ki
Hançer saplanmışken yüreğime
Acıtıyor artık senden gelen bütün yenilgiler
Zaten acımasızca oynuyor oyuncular
Anlamıyor artık kimse beni benim derdimi
Çığlıklar koparıyorum yüreğimde
Ama ne işiten var nede dönüp bakan
Kayboluyorum artık dünya denilen sahnede
Bulamıyorum artık ne kendimi ne eserimi
Bak!Bak gitti
Gitmemesi gereken bir yürek daha gitti…

Bu şiir toplam 936 kez okundu.
10.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı