hülya karaca

FİKRİMİN EN DERİN YERİNDEN..

nasılsa yoksun...
kim çekerki bu yorgun sevdanın yükünü
ne yağmurlar yolladım sana
içinde ben dolu damlalar..
ne karlar yağdırdım güneşimle
görmedin,görmeyi istemedin..
oysa ben her kara da senin gözlerini gördüm
ateşinle yaktığın gönlümü
kömür gözlerinle alevledin..
nasılsa yoksun...
kim çeker ki bu yorgun sevdanın yükünü?
sen daha büyümemiş bir çocuksun
nereye baksam gözlerinin bebeği
ve bir anda kayboluyorsun
nereye...nereye.. gidiyorsun?
benim sevdamın olmadığı yerler mi arıyorsun?
nafile bulamazsın..
hangi harfi sevgiden çıkartırsan çıkart!
içinde yine beni bulacaksın
nasılsa yoksun...
kim çeker ki bu yorgun sevdanın yükünü!
davalı benim davacı sen
suçum seni sevmek..
kalemi kırıp hükmünü verende sen
gönül evime mahkum olanda sen
cezansa müebbet
sevginle dolu kalbimde...
iyiki varsın,yüreğimden yüreğine giden
tek sözüm,son sözüm...
seni seviyorum...
fikrimin en derin yerinden...

Bu şiir toplam 712 kez okundu.
16.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı