Fatih Öztoprak

Hiç İhanet Görmedim!

Kapanmasın gün batımında ruhuma açılan o yara...
Ve okyanus dalgalarını andıran saçlarında göreyim maviliği
Sonra sonsuzluğunu karanlığın...
Benim yakamozumdur bu akşamki ve görürüm güzelliğini...
Bana benden daha yakın bir ruh gibidir aşkın;
Sonrası ve nihayeti olmayan bir yangın misali alevlerin...
Bu yangınında kül olmak bana dert değil...
Uçup gittiğinde ruhum kavuşmak için Sırat''a
Sen de ağlayacaksın tüm kalbine girdiklerim gibi...
Bana,ne sahte gözyaşların görünecek,ne de halsiz duaların...
Kulağına sevgiyi fısıldadığımda nefretin tokatı oldun...
Gözlerine dalıp gittiğimde horgörünün ateşi oldun...
Sen ebedden beri bana bir düşman idin sanki;
Benden kurtulunca mı hasretle(!) gözyaşı döktün?
Ey sevdiklerim!Ey namazımda saf saf semayı dolduranlar!
Allah''tır bana doğruluğu gösteren!
İnanın ki yüreğime aşkın ateşinden gayrı
Bir mahrem olmayan ateş değmemiştir!
Ki benim yangınım mahşer,benim hesabım mahremdir...
Erdem kitaplarına yazdırdım ismimi,
Ölüm şarkılarında mahlas oldu sözlerim,
Samimiyetin senaryosunda birer rehberdi gülüşlerim...
Ne sevdiğim umursamaz gölge
Ne de nefsime sevdiremediğim işkenceler...
Alamadılar ruhumu,vermedim...
Ben bu ömürde sanki hiç ihanet görmedim!?

Bu şiir toplam 650 kez okundu.
18.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı