Memduh ŞENOL

SON GECE

Göz yaşımın içindeki molekül,
Sönmüş lav''dan arda kalmış ıslak kül
Hançereler susmuş diller lal olmuş
Derman bitmiş, ses vermiyor ehli dil.

Bülbül şakımıyor hanende küskün
Cümbüş-keman-çevgan nedense suskun.
Yalnızlık devleşir gelir üstüme
Sessizlik yapıyor haneme baskın.

Hicaz-hüzzam-bestenigar ezgiler,
Ten kafeste mahpus, nice sezgiler
Duygular eridi içime aktı,
Aramızda kara yazgı çizgiler.

Ziller-diller-teller tınlar içimde,
Ruhumda ufo''lar başka biçimde
Gene yol gözüktü eğeri tuttum,
Hayır var mı bilmem garip göçünde.

Dergah-ı izzetten ne dostlar geçti,
Erenler, yarenler uçmağa göçtü
Sanmayın yollar düz MEMDUH yoruldu
Ecel tırpanıyla gök ekin biçti.
-----(Alaşehir)

Memduh ŞENOL

Kaynak:''OZAN DERGİSİ''-Adana, Sayı:159, Haziran - 2005.

Bu şiir toplam 535 kez okundu.
23.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı